Ο πλανητάρχης καθόταν στο γραφείο του κι ετοίμαζε την επόμενη επιστολή του προς τον Ιρακινό λαό, όταν χτύπησε το τηλέφωνο.
- Εμπρός;
- Κύριε Μπους, εσείς; ακούστηκε στην άλλη άκρη της γραμμής μια φωνή με περίεργη προφορά. Εγώ είμαι ο Γιωρίκας και σας παίρνω να σας πω ότι σας κηρύσσουμε τον πόλεμο!
- Και πολύ καλά κάνεις που τηλεφώνησες να μου το πεις, απαντά ο Μπους. Για πες μου, Γιωρίκα, πόσο μεγάλος είναι ο στρατός σου;
- Αυτή τη στιγμή, λέει ο Γιωρίκας καθώς κάνει τη σούμα στο μυαλό του, εγώ, ο ξάδερφός μου ο Κωστίκας, ο κουμπάρος μου, ο γείτονάς μου ο Αλεξίκας και η ομάδα του ταβλιού από το καφενείο - οκτώ, συνολικά.
Ο George αναστενάζει.
- Οφείλω, Γιωρίκα, να σου πω ότι έχω δέκα εκατομμύρια ετοιμοπόλεμους άνδρες που με μια κουβέντα μου είναι διατεθειμένοι να δώσουν τη ζωή τους.
- Αλήθεια; Θα σας ξαναπάρω, λέει ο Γιωρίκας και κλείνει.
Δεν πέρασαν 24 ώρες και ο Γιωρίκας ξανατηλεφωνά.
- Κύριε Μπους, λέει, η κήρυξη πολέμου εξακολουθεί να ισχύει. Τώρα μαζέψαμε και κάποιον εξοπλισμό...
- Τι εξοπλισμό μαζέψατε, Γιωρίκα;
- Δύο αλωνιστικές, μια μπουλντόζα και το τρακτέρ του μπατζανάκη μου.
Για άλλη μια φορά, ο Μπους δεν αντέχει να μην αναστενάξει.
- Γιωρίκα, θα πρέπει να σου πω ότι έχω 160.000 τανκς, 140.000 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και από χτες που μιλήσαμε ο στρατός μου αυξήθηκε στο 10,5 εκατομμύρια. 
- Διάβολε, λέει ο Γιωρίκας, τι να πω τώρα; Θα σας ξαναπάρω. Και κλείνει το τηλέφωνο αλλά δυο μέρες αργότερα, να τον πάλι.
- Κύριε Μπους, παραμένει η κήρυξη πολέμου. Αυτή τη φορά αποκτήσαμε εναέριες δυνάμεις. Έχουμε τώρα και το ψεκαστικό του κοινοτάρχη, του βάλαμε και καραμπίνες επάνω. Α, ναι, μαζί μας είναι τώρα και η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού.
Εντυπωσιασμένος από την κλιμάκωση, ο Μπους μένει σκεπτικός για δευτερόλεπτα, βγάζει άλλον ένα στεναγμό και λέει:
- Γιωρίκα, δεν μπορώ να σου κρύψω ότι έχω 100.000 βομβαρδιστικά, 200.000 Στελθ, και οι βάσεις μας προστατεύονται από βλήματα εδάφους-αέρος. Και κάτι άλλο: από προχθές που μιλήσαμε, ο στρατός μου αυξήθηκε κατά άλλα δύο εκατομμύρια.
- Βρε ..., βρίζει ο Γιωρίκας. Θα ξαναπάρω, λέει και κλείνει το τηλέφωνο.
Δεν πέρασε πολλή ώρα και ξαναπαίρνει τηλέφωνο.
- Κύριε Μπους, δυστυχώς πρέπει να σας ανακοινώσω ότι αποσύραμε την κήρυξη πολέμου.
- Τι λες, Γιωρίκα, πολύ με στεναχωρείς. Γιατί, βρε παιδί μου; Τι έγινε κι αλλάξατε γνώμη;
- Να σας πω, απαντά ο Γιωρίκας, κάτσαμε και το κουβεντιάσαμε και είδαμε ότι δεν μπορούμε να θρέψουμε τόσα εκατομμύρια αιχμάλωτους...